11.12.07

hora certa

apetecia_me um dia pleno.
uma noite sem fim.
uma hora certa.

e aí eu escrevia.
e nas linhas com remetente palavras sem sentido.
mas larguei-me na hora porque a noite é certa e não sei se volto assim. e perdi_me.
a hora devo_a. a quem me quiser acompanhar. mas escapa_me a presença.

que confusão vai nesta tinta!

a quem escrevo? a mim.
o que escrevo? sentido.
porque escrevo? preciso de.

apetecia_me uma hora certa. sem ponteiros.
um dia pleno.
e uma noite vestida de ti.

9 comentários:

Amaral disse...

Na "hora certa" decidiste bem!
E com palavras suaves.
Com apetite da noite, com relógio parado, com um vestido que uma hora certa moldou...

ivone disse...

amaral

a hora certa
esta em que não há ponteiros.
o tempo limita-se a demorar-se.
é como que um prolongar.
se assim for a noite acontece. e torna-se contínua.
contigo ou sem ti.
veste_se e desnua_se...vagarosamente.

Anónimo disse...

apetites de escrita...como nos conseguem preencher!
Carla

vermella disse...

Unha poesía que invita a leela varias veces e retela para unha "hora certa" na que a noite e os sentimentos inviten a unha viaxe polo moso interior.
obrigada e voltareí.

Alma Nova ® disse...

A hora certa é o tempo sem tempo onde vivem os sentimentos verdadeiros. Aí a felicidade é uma Realidade.

Gi disse...

vestido bonito aquele que escolheste. uma hora feliz por certo. A certa!

Um beijinho

ivone disse...

carla
preenchida mesmo em jejum de palavras.

vermella
apetecia-me desacertar a hora...

alma nova
e a felicidade é feita de incertezas....


gi
com vestido ou sem vestido bonito ou feio a hora é certa sim.

Lu Soares disse...

Amar em paz...
transportar no coração, alguém que não pesa.
( e fazer isso com alegria).

Beijo

Lu

ivone disse...

eterna lu
todos os que transporto no coração não me pesam nada. ao contrário até o preenchem mais ficando assim em paz plena.

bj e bom fds